சிரிக்கும் பேதை
Friday, January 19, 2007
உன் வீரிய கண்களில்
தெரிகிறது
வேதனையின் ரணங்கள்
துயர் தீரும் சிரிப்பில்
தெரிகிறது
இழந்து போன கேள்விகள்
உன் வதனமே
ஓர் வசந்தம்தான்
உன் நயன விழிகளே
ஓர் சொந்தம்தான்
வெந்துபோன இதயம்
கொண்ட பேரலைகளுக்கு
சொந்தமிருக்கா?
இருந்திருந்தால்
உன் சொந்தம் இருக்கும்.
நெற்றிக் குங்குமம் ஓர்
ஆன்மிகத் தாலாட்டு
பொட்டுச் சந்தன ஓர்
ஞானிச்சியின் அடையாளம்
அரித்துப் போன
கடல் வணங்கும் உன்னை
உன் புன்னகையினால்...
சிரி சிரி சிரி
சிரித்துக் கொண்டே இரு
உன் சிரிப்புச் சுனாமியில்
தன்னைத் தானே
அழித்துக் கொள்ளும்
ஆழ்கடல்..
ஆனால்
மன்னிப்பு மட்டும் கொடுக்காதே!
கொய்தது பிச்சி @ 8:30 PM,
